هر که ز غوغا ، وز سر سودا ، سر زند اینجا ، سرببریدش

بخش یک :

تغییر سیاستهای “حکومت اسلامی ایران ” در بر خورد با اپوزیسیون داخل کشور، علل، زمینه ها و نمودهای آن

مدتها است که دیگر از جنجال و هیاهوی عناصر خودسر حکومت اسلامی خبری نیست ! همان زمان هم هوش بالایی لازم نبود تا بتوان فهمید که این عناصر سرکوبگر از آن رو ” خود سر” نامیده می شدند که سر هدا یتگر آنان در “بیت خامنه ای ” و ” اطلاعات سپاه ” بود و از آنجاییکه قرار بود نقش این دو مرکز هدایتگر در فتنه انگیزی و جنایت و کشت و کشتار و سر کوب مخالف پوشیده بماند نام این عناصر را ” خود سر ” نهاده بودند که به طعنه بگویند برای شناسایی رهبری این دسته های جنایتکار تلاش نکنید که بیهوده است و کسی را یارای شناسایی و آرام کردن آنان نیست . مثلا در گذشته های نه چندان دور اگر فردی مانند ” احمد منتظری ” اسرار کشتار زندانیان در سال 1367 را افشا می کرد ، مداحان هتاک و الله کرم و آبجی زینب های نالان و گریان به در خانه وبیت وی رفته و خودش و بیت اش را به تاراج می بردند ، همین مدتی پیش با سفارت عربستان سعودی آن کردند که دیدیم و چند سال پیش برای کوبیدن و بی آبرو کردن ” احمدی نژاد ” ، ، با بکار بردن کلمات رکیک چنان بر ” مشایی زاده ” تاختند که بیچاره مردک از ترس آبروی نداشته اش ، با دو پا ، نه، که مانند چهار پایان از عرصه سیاست در آسمان ولایت چنان گریخت که دیگر اثری از آثارش باقی نمانده است .

نه اینکه ، حکومت اسلا می دیگر هیچگاه در برخورد با مخالف از روش های ایلغار مغولی استفاده نحواهد کرد که دستگاهها ی اطلاعاتی و انتظامی هر گاه نیاز به سرکوب و لت و پار کردن تظاهرات کنند گان و گرد همایی های علنی و توده ای از طریق دسته های سرکوبگر و لباس شخصی داشته باشند باز از آن روش ها استفاده خواهند کرد ، اما در شرایط حاضر شیوه بر خورد دستگاههای اطلاعاتی حکومت با مخالفان فرق کرده است ، در سالگرد تولد زنده یاد ” ستار بهشتی ” که در خانه وی بر گزار شد وکلای مبارز و آزادی خواه مانند ” سیف زاده ” و ” محمد نجفی ” ، مستقل نبودن ” قوه قضاییه ” در حکومت اسلا می را مستقیما و در جمع ، طرح و آقا ی ” محمد نجفی ” وکیل مبارز ” خمینی ” را ” امام بی قانونی ” می نامد . خانواده ها و باز ماندگان کشتار سال 1367 ، در گورستان ” خاوران ” که محل دفن اعدا م شدگان آن سال است ، گرد همایی بر پا کرده و خاطره عزیزانشان را گرامی می دارند . امری که در سالهای پیش غیر ممکن بود . ” احمد منتظری ” در پی افشای نقش مقامات فعلی حکومت اسلامی در کشتار سال 1367 ، فقط به دادگاه روحانیت احضار می شود و مانند گذشته ها با هجوم چماقداران روبرو نمی شود . زندانیان سیاسی به مرخصی آمده و تعئادی از آنها آزاد می شوند.

دلایل و زمینه ها ی تغییر سیاست نظام در برخورد با مخالفان درون کشور چیست ؟

الف : زمینه های سیاسی اجتماعی .

حکومت اسلامی و بخصوص قرار گاه سازندگی ” خاتم الانبیا”اکنون در اداره کشور بخش های وسیعی از طبقه متوسط را چه آنانی که در ادارات و تاسیسات بجای مانده از نظام سابق به کار مشغول بوده و هستند و چه آنانی که از میان حزب اللهی ها به درجات تحصیلی رسیده و دکتر و مهندس و وکیل شده اند را بگار گرفته است 5000 پیمانکار- 135000 نفر متخصص 35000 نفر لیسانس به بالا ) 1.

این دسته از ایرانیان بطور طبیعی وتا مدتی پیش درموضع گیرهای سیاسی در حوزه و دسته بندی “اصلاح طلبان حکومتی ” جای می گرفتند و علت هم این بود که در ایران افرادی با در آمدهای بالاتر از خط فقر و پس انداز هایی که بتوانند در بانک هایی که بسیاری از آنان متعلق به بنیادها ی تحت کنترل بنیادها و تولیت ها که عموما متعلق به بیت خامنه ای و سپا ه هستند سرمایه گذاری کنند و سهام بخرند ، خواهان حفظ نظام و اصلا ح آن بوده و با کارگران و حاشیه نشینان شهری که زیر خط فقر زندگی می کنند دارای تمایز مشخصی در علائق و سلیقه های سیاسی هستند . در حقیقت بخشهایی از طبقه متوسط و سپاه و بیت و بنیادهای ثروتمند اکنون دارای منافع مشترک در حفظ و اصلاح نظام شده اند .

ب- را ه حل های نظام برای چذب طبقه متوسط

نه اینکه نظام برای جذب کارگر و حاشیه نشین بر نامه ای ندارد که سعی می کند آنان را با حرف و شعار و شعا ئر مذهبی بپروراند . اما طبقه متوسط و مرفه و مهندس و دکتر و وکیل ،که به انواع و اقسام شبکه های اجتماعی دسترسی دارند را نمی توان با روضه و نوحه و جمکران جلب کرد . از سوی دیگر اگر حکومت نتواند خود این دسته از ایرانیا ن را که می توانند موجد آغاز حرکت های اجتماعی باشند را جلب کند ، باید برای جذب اینان همیشه وامدار اعتدالگرایان و اصلاح طلبان حکومتی باشد و برای این کار باید در حوزه های سیاسی و اقتصادی به انان باج بدهد و این موضوع با انحصارگری سپاه و خامنه ای در اقتصاد و سیاست امری نا هماهنگ است ، بنظر می رسد حکومت اسلامی خود را در شرایطی حس می کند که می تواند خود را از اصلاح طلب حکومتی و اعتدالگرا بعنوان یک جریان سیاسی درون حکومتی خلاص کند .سپاه و بیت در این صورت باید بتوانند بسیاری از شعار های روشنفکری – اسلامی و بعضی خواستهای طبقه متوسط را که تا کنون اهرمی در دست اصلاح طلبان برای جلب این دسته از ایرانیان بود در حوزه سیاست و اقتصاد را بر آورده کنند و از چهره خود خشونت زدایی کنند .. درست به این دلیل است که عناصر خشونت طلب و جنجالی مانند ” حسن عباسی ” و ” احمدی نژاد ” و “دسته های چماقدار ” اکنون اهمیت خود را از دست داده اند و حتی بی آبرو می شوند .

اولین علا ئم هشدار دهنده چه زمانی برای بیت و سپاه به صدا درآمدند ؟

اولین علائم هشدار دهنده برای حکومت اسلامی در پی انتخابات اخیر مجلس و خبر گان و شکست سهمگین اصولگرایان و ” حزب الله” بصدا در امد . تحلیل هوشمندانه در میان اصولگرایان در باره این شکست این بود که دلیل این شکست نه همراهی شرکت

کنندگان در انتخابات با اپوزیسیون که بخاطر این بود که اینان دارای سبک زندگی دیگر ورای آنچه که حکومت اسلامی تبلیغ می کند بوده و اتاقهای فکر ج.ا . اکنون به فکر رفع این نقیصه افتا ده اند (2). با چنین پیش زمینه هایی است که رجا نیوز و حسن عباسی و مصباح یزدی و احمدی نژاد دیگر نمی توانند نقش موثری در حل مشکلات حکومت داشته باشند هر چند که حکومت نمی خواهد این رویگردانی به معنای روی آوردن به اصلاح طلبان و اعتدالگرایان تعبیر شود ، نتیجه اینکه حکومت باید در مواضع و مسائلی که خطری جدی از آنسو ، وی را تهدید نمی کند کوتاه آمده و فضایی برای تنفس روشنفکران طبقه متوسط باز کند ، چه اینکه یعضی تحلیلگران بر ان بودند که اگر ج.ا. اعتدالگرایان و اصلاح طلبان را از خود براند با توجه به نبود امکان تنفس برای طبقه متوسط و روشنفکران وابسته به آن ، احتمال روی آوردن جوانان به حرکت های حشونت طلبانه بسیار خواهد بود . مثلا در گردهمایی بزرگداشت اعدام شدگان سال 1367 در خاوران چند نفر شرکت کردند ؟ 200 یا 300 نفر ؟ خوب دستگاه اطلاعاتی نظام اجازه می دهد این 200-300 نفر هم در ” خاوران ” جمع شوند و یا موضوع اعدام نا بحق سال1367 زندانیان برای توده های عظیم میلیونی اهمیت اساسی دارد ؟ قطعا نه ، پس حکومت اجازه می دهد چنین گرد همایی هایی بر گذار شود و چنین موضوعاتی که مانند لکه ننگ بر پیشانی حکومت اسلامی خود نمایی می کند ، طرح شوند ، این ها سو پاپ هایی است که خشم و عقده بسیاری از فعالان جنبش های ژله ای مدنی در داخل کشور را ، فرو نشانده و از پیوستن آنان به اپوزیسیون بر انداز و یا نارضایتی های کارگری و حرکات احتمالی حاشیه نشینان شهری جلوگیری بعمل خواهد آورد . این مانور ها می تواند دستاوردهای زیر را برای حکومت داشته باشد : هر نوع حرکت اعتراضی جدی و توده ای بر علیه ج.ا. از این ببعد با مخالفت دو گروه عمده روبرو خواهد شد 1- سر سپردگان به حکومت ، اختلاسگران و ذوب شدگان در ولایت از یک سو و2 واز سوی دیگر طبقه متوسط وروشنفکرانی که هم دارای منافع اقتصادی در حفظ نظام هستند و هم می توانند در سایه همین حکومت بشدت مرتجع بعضی شعار های روشنفکرانه سر داده و عقده ای خود را خالی کنند و به اصلاح نظام اما این بار با هدایت خود نظام امید وار باشند . اما همین نظام که برای روشنفکران خوشرقصی می کند دارای یک خط قرمز است و آن اینکه هر حرکت یا سخنی که بتواند به انگیزش های توده ای و حرکات میلیونی و سراسری منجر شود با سرکوب شدید روبرو شده و درست در چنین بر هه هایی است که همین حکومت باز از دسته های چماقدار و سرکوبگر سپاه و بسیج وهر آنچه که ممکنست و حتی بدست گرفتن دولت توسط ” سپاهی ” ها استفاده خواهد برد . این خط قرمز می تواند یک دعوت در دنیای مجا زی ( فیس بوک و تلگرام و…) ، احتمال حمله خارجی و یا تحرکات نظامی – سیاسی متکی به حمایت خارجی مجاهدین خلق و حزب دموکرات کردستان و باشد. در حوزه هایی که کارگران و زحمتکشان بخواهند موجد اب��از نارضایتی و حرکات اعتصابی باشند با شلاق و سرکوب شدید روبرو بوده و با آنان به مصداق ” هر که ز غوغا وز سر سودا ، سرزند اینجا ، سر بزنیدش ، رفتار خوا هد کرد .

با چنین پس زمینه ای است که طلبه ها برای اغنا کردن مردم به حفظ شعائر اسلامی به سواحل خزر سرازیر می شوند و با زبان خوش از مردم می خواهند تا شعائر اسلامی را رعایت کنند و آبجی کماندو های نیروی انتظامی ، جای خود را به خواهران زینب داده اند که با دسته گل از زنان و دختران می خواهند که حجاب خود را حفظ کنند . درست به همین دلیل است که اجازه بر گزاری مراسم یاد بود در ” خاوران ” داده می شود و باز به همین دلیل است که خبر گزاری های وابسته به سپاه خود صحنه گردان افشاگرترین مصا حبه های خیابانی با مردم معترض به وضعیت بد معیشتی و حقوق های نجومی و فساد دانم گستر در ج.ا. می شوند حکومت در عین زمان به اعدامهای فله ای متهمان مواد مخدرو اقلیت های قومی دست می یازد تا نشان دهد خوشرویی و برد باری اش با روشنفکران به معنای ضعف و عقب نشینی اش نیست .

دستگاههای اطلاعاتی و اتاق های فکر حکومت با چنین فعالیت هایی از 1-شعارهای اصلاح طلبان حکومتی و بیرون از حکومت را از دست آنان می گیرند و دیگر نیازی به مماشات با انان نمی بینند 2- میان جنبش های مدنی و روشنفکری و جنبش های احتمالی ناشی از نارضایتی کارگران و تهیدستان جدایی می اندازند 3- میان عقب مانده ترین هواداران خود و روشنفکران طبقه متوسط برای حفظ نظام اشتراک موضع بوجود می اورند . تقابل میان این دو دسته از ایرانیان همیشه موجب سر افکندگی بسیار برای حزب اللهی ها و طرفدران حکو مت بود ه است . پایان بخش اول مقاله

در بخش های بعدی این مقاله به موضوعات زیر پرداخته می شود :

الف : آیا روی آوردن حکومت به طبقه متوسط وروشنفکران آن تنها طرح ج.ا. برای مهار نارضا یتی ها ی گسترده وممانعت از وحدت جنبش های مدنی و خیزش های احتمالی توده ای و کارگری است ؟ طرح جایگزین نظام در شرایط بحرانی چه خواهد بود ؟ ؟2- چشم اسفندیار و نقطه ضعف ج.ا. در پیش بردن چنین سیاستی چیست 3- چگونه سیاستهای نابخرادنه اپوزیسیون برانداز خارج از کشور در همکاری با ” عربستان سعودی و جناح نو محافظه کار در آمریکا به پیشبرد این سیاست ج.ا. کمک خواهد رساند .4- وظیفه اپوزیسیون ترقی خواه در بر خورد با این سیاست چیست ؟ .