حکومت اسلا می دور جدیدی از دولتمداری” دموکراسی اسلامی از بالا” را تجربه می کند !!

به وبلاگ کاوه فرزند ملت خوش آمدید

” مرتضوی ” قبل از اینکه به سرنوشت ” سعید ا مامی ” یا ” هویدا ” دچار شود بهتر است به خارج گریخته و با افشاگری بر علیه نظام شاید بتواند جان خود را بخرد

” مهدی خزعلی ” انتقادات گزنده خود از حاکمیت را شدت بخشیده ، “قاضی مرتضوی”

آن نمود سیاستهای ” کهریزکی ” حکومت از مردم و خانواده شهدای 1388 عذر خواهی

می کند ! براستی چه خبر شده و حکومت اسلامی پای در راه اجرای کدام سیاست گذاشته است

در تما می حکومتهای ا ستبدادی و در ایران تا کنون یک اصل تغییر ناپذیر عمل می کرد و آن اینکه : اگر یک حکومت استبدادی در پذیرش اشتباهات خود در برابر مردم یک قدم عقب بنشیند ، و بعضی از سیاستهای اشتباه خود را بپذیرد ، مردم تشنه انتقاد و شنیدن حرف حق ، چنان موجی از فریاد حق طلبی و انتقاد از حکومت بر پا می کردند که نظام سیاسی آ ن کشور را با خطر اضمحلال روبرو می شد .

این موضوع درایران ودر باره دو نظام سیاسی ماقبل ج.ا. نیز صدق می کند ، مثلا از آن زمانی که ناصرالدین شاه تصمیم به اصلاحات گرفت و بعد از وی مظفرالدین شاه فرمان مشروطیت را امضا کرد و بعد نهضت مشروطیت ، پایه های پادشاهی قا جاریه را از جا کند و نظام پادشاهی ” پهلوی ” جایگزین آن شد مدت زیادی طول نکشید و یا در زما ن ” محمد رضا شاه پهلوی ” پادشاه فقید ایران ،در همان اوان عقب نشینی های نظام سیاسی ، چنان موجی از حرکات ضد رژیمی براه افتاد که نظام با تمام امکانات سیاسی و امنیتی و مشاوران بین المللی ، نتوانست از سقوط خود جلوگیری نماید .

البته تحلیل پایگاه اجتماعی ، اقتصاد سیا سی و دروه تاریخی این سه نظام کاملا با یکدیگر متفاوت بوده ا ما همانطور که گفتم در دو نظام سیاسی متاخر به مانند بسیاری از نظامهای استبدادی ، رژیمهای سیاسی تنها زمانی تن به پذیرش اصلاحات و تغییرات داده اند که ئیگر دیر شده بوده است و سیاستمدارن اپوزیسیون نیز درست در چنین بزنگاههایی در دوره قاجارها و پهلوی ها از عقب نشینی رژیم بهره برده و سقوط آن دو نظا م سیاسی را سازمان دادند .

حکومت اسلامی اما یک فرق اسا سی با دو نظام سیاسی ماقبل خود حاکم بر ایران را دارد و آن اینکه رژیم اسلامی بر خواسته از یک سری حرکات سیا سی و اعتراضی که منجر به سرنگونی نظام پهلوی شده است ، می باشد و در دوره مبارزه برای تثبیت قدرت خود از بسیج توده ای میلیونی ا ستفاده برده اما در ادامه توانست بوسیله بخشی از توده های مردم هوادار خود که در عین اینکه مفتون بهره گیری از امکانا ت زندگی مدرن هستند از مد رن بودن در اندیشه و سیاست بیزار هستند ، ضمن تغذیه فکری و مادی و مالی هواداران خود ، بخشهایی دیگر از مردم و روشنفکران مدرن را سرکوب کرده و آنان را از فعالیت سیاسی باز دارد . مداحان و آخوندها و حوزه های علمیه در این باره و همراه با هم و هماهنگ با تریبون های نمازهای جمعه همه با هم در این باره نقش اساسی بازی کردند . می خواهم بگویم با اینکه توده های محروم و فقیر و حاشیه نشین مردم ما در حال حاضر نسبت به ثروتی که در جامعه تولید می شود فقیر بوده و زیر خط فقر زندگی می کنند به دلیل سیطره مذهب و روحانیت بر اذهانشان خطری جدی برای حکومت اسلامی بحساب نمی آیند . انچه که حکومت از جانب آن احساس خطر می کند طبقه متوسط و روشنفکران وابسته به آن هستند که در سالهای اخیر خود را در حرکات موسوم به جنبش سبز نشان داد . از دیگر سو اما رقیب جدی خامنه ای و سپاه ، بعنوان دو سکاندار اسا سی گردش امور سیاست و اقتصاد در ایران یعنی ” اصلاح طلبان ” توانسته بودند رهبری حرکات این روشنفکران را در دست گرفته و شعار های آنان را به پرچم حرکات اعتراضی و تغییر طلبانه تبدیل کنند . حاکمیت اکنون می خواهد ضمن حذف کامل رقیب یعنی اصلاح طلبان ، خود را پرچمدار ایجا د تغییرات سیا سی نشان داده و شعار را از دست رقیب خود بگیرد و این آن بزنگاهی است که قاجار ها و پهلوی ها از عهده آن بر نیامدند و کار به سقوط آن دو نظام سیاسی انجامید . اما این بار نظام سیاسی حاکم بر ایران می خواهد اشتباه دو نظام سیاسی ماقبل خود را مرتکب نشده و برای این موضوع تمهیداتی اندیشیده است .

اول آنکه جمهوری اسلامی بر خلاف قاجار ها و پهلوی ها هیچگاه ، رقبای سیاسی کم خطر خود را به مانند دشمنانی مانند ” مجاهدین خلق ” و ” کمونیستها ” ، بطور کامل حذ ف نکرد و همیشه آنان را مانند خا تمی وها شمی رفسنجانی و بعضی اصلاح طلبان را در حاشیه و برا ی روز مبادا حفظ کرد . مثلا فردی مانند ” مهدی خزعلی ” علیرغم انتقاداتی که به اوضاع سیاسی دارد اما حضور کنترل شده وی از سوی حکومت تحمل می شود و حکومت به خوبی می داند که فریاد های ” خزعلی ” اساسا فریاد هایی صادقانه برای حفظ نظام و نه الزاما برای بهبود وضعیت کارگر و فعله و زحمتکش و یا تغییر نظام است ! و از سوی دیگر بسیاری از جوانان و روشنفکران وابسته به طبقه متوسط با شنیدن این فریاد های اعتراضی از سوی ” نوری زاد ” و ” خزعلی ” و حتی هاشمی رفسنجانی و خاتمی ، انرژی مبارزاتی اشان تخلیه شده و به ا مید ایجاد تغییر به همین امام زاده ها دخیل می بندند که خود ریسک در افتادن با شاخ گاو و بر هم خوردن اوضاعی که می تواند در شرایط فعلی منطقه و جهان به دخالت خارجی و قدرت گیری اپوزیسیون وابسته به عربستان سعودی و اسراییل هم بینجامد را هم ندارد .

انتقادهایی که ا خیرا از سوی ” مهدی خزعلی ” در ارتباط با دخالت های نظامی ایران در سوریه مطرح می شود ، حرف دل بسیاری از مردم بوده وبر دل آ نان می نشیند ؛ البته مردم در نبود هرگونه حرکات اعتراضی در داخل به همین سخنرانی ها دل می بندند و الزاما توجه نمی کنندکه ” مهدی خزعلی ” این انتقادات صادقانه را اساسا برای بهبود و ادامه حیات طولانی تر نظام اسلامی می کند . نظام سیاسی حاکم بر ایران نیز بدنبال راه حلهایی است که بتواند بدون حل مشکلاتی مانند نابرابری و فاصله طبقاتی چند صباحی دیگر به حیات خود ادامه دهد .

چرا “قاضی مرتضوی” عذر خواهی می کند آیا حکومت می خواهد وی را قربانی کند ؟

” مرتضوی ” تا کنون نمود خوی سرکوبگر و آشتی نا پذیر حاکمیت بوده است ، اما میدان سیاست در ایران بیشه جنگل گرگان تشنه قدرت است و عرصه صداقت سیاستمدارن و دولتمردان مردمی نیست ، به همین خاطر بنظر نمی رسد که این معذرت خواهی تصمیمی شخصی از سوی مرتضوی و از سر صدق و پذیرش اشتباه سرکوب ناراضیان و روشنفکران عدالت خواه باشد ، محتمل ترین علت این عقب نشینی ، می تواند گرفتن شعار از دست مخالفین و معترضین و رهبران اصلاح طلب باشد . آنچه که این عدم صداقت حاکمیت را اثبات می کند ادامه اعدامها ، سرکوب کارگران ، اختلاسها و مخالفت شدید با هر نوع احقا ق حقوق کارگران و زحمتکشان و غارت مایملک مردم توسط بانکهای وابسته به بنیادها و سپاه است . حاکمیت با این سیاستها می خواهد طبقه متوسط و روشنفکران وابسته به آنان را از فقیر ترین توده های مردم که برای هر نوع حرکت سیاسی و حتی صنفی به سا زما ندهی و تشکیلات نیاز دارند ، جدا کند . سیاست رژیم بر اسا س ، در میا ن مردم تفرقه بینداز و بر آنان حکومت کن استوار است اما فقر بنیان کن ، فروش کلیه و فحشا و نابودی امکانات ملی ادامه پیدا خواهد کرد و ایران آنطور که ” ناظم حکمت ” شاعر ترک در توصیف ایتالیای موسولینی گفته بود کشوری خواهد شد که : ماهی هایش قهوه می نوشند و انسانهایش از گرسنگی می میرند ، آدمهایش را با حرف می پرورانند و خوکهایش را با سیب زمینی .

مراحل مختلف اجرای سیا ستهای جدید

الف : سرکوب های شدید حرکات اعتراضی سا ل 1388

ب : دستگیری و محدودیت فعالیت سیا سی اصلاح طلبان که خواهان تقسیم قدرت سیاسی و اقتصادی بوده و انحصا ر گری سپاه و خامنه ای چنین تقسیم قدرتی را بر نمی تابد .

پ :

ج : حفظ و اجازه به بعضی فعالیتهای افشا گر اما به نحو کنترل شده ، مانند سخنرانی های ” زیبا کلام ” ، اعتراض های ” نوریزاد ” ، فعالیتها و افشاگری های ا خیر ” مهدی خزعلی” و معذرت خواهی ” مرتضوی ” ، البته این ادعا به این معنا نیست که این شخصیت ها ( باستثنای مرتضوی) وابسته به سیستم امنیتی حکومت باشند !

د : آزاد کردن زندانیان سیاسی و به مرخصی فرستادن تعدادی از آنها ، اجازه به بر گزاری سالگرد اعدام شدگان سال 1367 در قبرستان ” خاوران “

ت : محدود کردن فعالیت عناصر موسوم به ” خود سر ” ، دستگیری ” حسن عبا سی ” به بهانه ای واهی و حذف تدریجی ” احمدی نژاد ” و دارد ودسته ” دلواپس ” اما نه حذف کامل آنها و در عین حال حفظ آنان برای روز مبادا

رژیم در پی اجرای کدام سیاست است و طرح جایگزین آن چه خواهد بود ؟

طرح یک : عدم امکان حمله خارجی ، ادامه وضعیت آرام داخلی فعلی وضعیت به همین شکل ادامه یافته ، روشنفکران و فعا لان مدنی از زندان ازاد شده و به مر خصی خواهند آمد ، هما نطور که درمقاله های پیش گفتم بعضی از مسئولین درجه دوم و سوم نظام که در مفاسد اقتصادی دست داشته باشند دستگیر می شودند که این موضوع حتی ممکنست به دستگیری افرادی مانند ” مرتضوی ” نیز منجر شود ، ” مرتضوی ” باید قبل از اینکه به سرنوشت ” سعید ا مامی ” یا ” هویدا ” دچار شود بهتر است به خارج گریخته و با افشاگری بر علیه نظام شاید بتواند جان خود را بخرد . در این حالت فعالین سیاسی مانند ” خزعلی ” ، ” زیبا کلام ” از امکانات زیادی برای رشد حتی در درون سلسله مراتب سیاسی حکومت نیز بر خوردار خواهند بود .

طرح 2 :

اگر نظام با خطر شورشهای کور و یا سیاست دخالت بشر دوستانه که احتمال آن با توجه به اوضاع منطقه و تعادل نیروها در داخل بعید است ، روبرو شود ، باز دسته های چماقدار و ” خود سر ” و مداحان و دلواپسان و بسیج اما تحت رهبری سپاه ، فعال شده و روشنفکران و فعالان مدنی نیز سرکوب شده و آزادی های اخیر و اجازه به افشاگری های ” خزعلی ” و ” زیبا کلام ” و … نیز محدود می شوند .

در این حالت سپاه بر کل مملکت و حتی دولت نیز مستولی شده و حتی ممکنست یک سپاهی ماننند قاسم سلیمانی نیز رییس جمهور شود .

کوتا ه سخن اینکه حکومت اسلامی با هوشمندی بسیار به سیاست بی اثر کردن فعالیتهای روشنفکران و فعالان مدنی با دادن بعضی ازادی ها به انان روی آورده است اما سیاست سرکوب و تضییع حقوق کارگران و زنان و آزادی های اساسی سیا سی ادامه داشته و نظام در همراه کردن بخش وسیعی از آنانی که سعی در خریدنشان دارد موفق خواهد بود .